வானம் ஏன் மேலே போனது?

விஜயலட்சுமி சேகரின் “வானம் ஏன் மேலே போனது?” இன்னுமொரு பெண் மொழி சார்ந்த பிரதியாக வெளி வந்துள்ளது.

இத்தொகுதியில் உள்ள சில பிரதிகள் சிறுகதை என்ற வழமையான சட்டகத்துள் வைக்க முடியாதனவாகவும் மரபுகளைவிட்டுத் தம்மை விடுவித்துக் கொண்டும் எழுதப் பட்டுள்ளன.ஆணாதிக்கக் கூறுகளில் இருந்து விடுபட்டுப் பெண் தனக்கான மொழியையும் வெளியையும் கண்டடைய வேண்டும் என்ற கூற்று வலுப்பெற்றுவரும் சூழ்நிலையில் அத்தகைய முயற்சியின் ஒரு பிரதிபலிப்பாக இவருடைய சில பிரதிகள் அமைந்துள்ளன.

மட்டக்களப்பு வாழ்வியலும் மொழியும் தொகுதி முழுவதும் இழையோடிக் காணப் படுகின்றது.கிழக்குடனான தொடர்பேதும் இன்றி வெளியே நின்று பார்ப்பவர்களுக்கு இவரது தொகுதி புதிய அனுபவத்தைத் தரக்கூடும்.எனினும் “சூரியா பெண்கள் அபிவிருத்தி நிலையம்” குறித்தும் அதன் வெளியீடுகள் குறித்தும் அறிந்திருப்போருக்கு இந்தத் தொகுதி முன்னைய அனுபவங்களின் நீட்சியாகவே தென் படும்.

தனது சுயத்தை இழக்க எந்தப் பெண்ணும் விரும்ப மாட்டாள்.தான் அவமதிக்கப் படுவதையும் பிறரின் அனுதாபத்துக்குப் பாத்திரமாக அமைவதையும் ஆத்ம விசுவாசங் கொண்ட எந்தப் பெண்ணும் ஏற்றுக் கொள்ளமாட்டாள்.

“வலி” கதையின் பெண்ணும் தனது துயரத்தை வென்றுவிடப் பார்க்கிறாள். “என்ர காயத்த தவித் தடவி கத கேட்கும்.தடவக்குள்ள எல்லார்ர நகமும் காயத்தில் கீறும்.திரும்பத் திரும்ப வலிக்கும்.”

இரத்தம் வழியும் காயங்களை மூடி மறைத்துக் கொண்டு அனைவர் முன்னிலையிலும் புன்னகைத்து வாழும் பெண்களையும் ஒரு கணம் எண்ணிப் பார்க்கத் தோன்றுகின்றுது.இங்கு காயம் ஒரு குறியீடாகவும் உள்ளது.

இன்றைய உலகில் அதிகமான நாடுகளில் சிறுவர் துஷ்பிரயோகம், பெண்களின் வறுமை என்பன அதிக கவனத்தைக் கோரி நிற்பவையாக உள்ளன. முதலாவதாகப் பெண் தனது வறுமைக்கு எதிராகப் போராட வேண்டியவளாக இருக்கிறாள்.அதே வேளையில் பருந்துகளிலிடமிருந்து தனது குஞ்சுகளைக் காப்பாற்ற வேண்டியவளாகவும் இருக்கிறாள். பெண் தனது பொருளாதார விடுதலைக்காக எழுந்து நிற்கையில் ஆண், பல் வேறுபட்ட தொந்தரவுகளையும் துயரயங்களையும் அவள் மீதும் அவளது குழந்தைகள் மீதும் சுமத்துகிறான்.பெண்ணானவள் வறுமைக்கு எதிராகவும் அவளைச் சுற்றி நிற்கும் பிசாசுகளுக்கு எதிராகவும் ஒரே நேரத்தில் போராட வேண்டியவளாக இருக்கிறாள்.ஆணிடமிருந்தே பெண்ணின் உலகுக்கு அச்சமும் இருளும் ஆற்றமுடியாத வடுக்களும் வேதனைகளும் வந்து சேர்கின்றன.


“அவள் நானாகி நாமாக” கதையில் வரும் பெண்னின் அவல நிலையின் முன் நாம் வார்த்தைகளையிழந்து போகிறோம்.
“எழும்பவே இயலாமல் இடுப்பெலும்பு முறிந்து திரும்பவும் தாய் நாட்டிற்கு வெறும் கையுடன் அனுப்பப் பட்ட நான், என் குழந்தை இரண்டு, நஞ்சு குடித்து இறந்த அக்காவின் குழந்தை இரண்டு இத்தனையும் சேர்த்து 76 வயது தாய்க்கு பாரமாவதில் உறைந்தே விட்டேன்”
இந்தப் பெண்ணுக்குச் சொல்ல எந்த மொழியிலாவது எமக்கு ஆறுதல் வார்த்தைகள் கிடைக்குமா?

தனது தலைவிதியை ஆண் எனும் சாத்தானிடம் ஒப்புவித்துப் பின்னர் அவனால் சிதைத்துச் சின்னாபின்னமாக்கப் பட்ட பெண்ணின் வாழ்வை “கண்ணாடி வாழ்க்கை” சொல்கிறது.

“மொட்டுக்கள் மலரட்டும் 1-2” என்பன ஆணுடைய இழி செயலால் வல்லுறவுக்குள்ளாகும் பிஞ்சுகளைப் பற்றிச் சொல்கின்றன.

அவளை மட்டுமல்ல அவளது குழந்தைகளையும் காப்பாற்ற வேண்டியவளாக நித்தமும் ஆண் மிருகங்களை எண்ணிப் பயந்தவளாக பெண் வாழவேண்டியுள்ளது.

இவ்விடத்தே மாலதி மைத்ரியின் கட்டுரை வரிகள் நினைவுக்கு வருகின்றன. “சங்கப் பெண் கவிஞர்கள்” நூல் குறித்து “நிற் தகைக்குனர் யாரே?” என்ற கட்டுரையில் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார்.

“நாடா கொன்றோ ; காடா கொன்றோ ;
அவலா கொன்றேர் மிசையா கொன்றோ ;
எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர் ;
அவ்வழி நல்லை ; வாழிய நிலனே!

நாடாக இருக்கட்டும், காடாக இருக்கட்டும், பள்ளமாக இருக்கட்டும் இடம் எப்படியிருற்தால் என்ன? எந்த இடத்தில் ஆடவர் நல்லவராக உள்ளாரோ, அந்த இடமே நல்ல நிலமாக வாழும்.பெண்களுக்கான வாழ்வியல் விதிகளை வகுக்க, கண்காணிக்க, தண்டிக்க அதிகாரத்தைக் கையில் வைத்திருக்கும் ஆண்களை நோக்கிப் பாயும் ஒளவையின் குரல் மட்டுமல்ல இது.ஆயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளாக ஒடுக்கப் பட்ட பெண்களின் கூட்டுக் குரல் இது.இன்னும் நம்மை நாம் தற்காக்க, எதிர்த்தாக்குதல் தொடுக்க ஒளவையையே தொடர்ந்து துணைக்கழைத்துக் கொண்டிருக்க முடியுமா என்ன?”

பொருளாதார விடுதலை மாத்திரம் பெண்ணுக்கு நிறைவான வாழ்வைக் கொடுக்கப் போவதில்லை.அவள் சார்ந்து வாழும் ஆண் சமுகம் அவளுக்கு விடுதலையைக் கொடுக்க வேண்டும். ஆண் உயர்ந்த குணமுள்ளவனாக, 'மனிதனாக' மாறினால் மாத்திரமே பெண் உலகுக்கு உண்மையான விடுதலை வந்து சேரும்.
“அவளுக்கென்று…” கதையில் அவள் தன் கணவன் நல்லவனாக மாறிவிடுவான் என்று மனதிலும் உடலிலும் வடுக்கள் தாங்கி வாழ்கிறாள்.
தொடர்ந்தும் அந்த இல்லத்தை அவன் நரகமாக்கிக் கொண்டே இருக்கிறான்.இறுதியில் அவள் அந்த நரகத்தைவிட்டு வெளியேறுகிறாள்.
“உள்ளே சென்று சில பொருட்களை பையில் போட்டு எடுத்த படி குழந்தையை அள்ளித் தோளில் போட்டுக் கொள்கிறாள்.இவள் பார்வையின் கனம் தாங்காமல் ரகுவின் உடல் சேற்றில் படுத்த எருமை மாடு போல மறு பக்கம் புரள்கிறது.பாதம் வாசலை, வாசல் படியைத் தாண்டுகிறது.வானம் அமைதி காக்கிறது.இந்த அமைதி அடங்கிப் போதலுக்கான அறிகுறி அல்ல”
என ஆசிரியர் முடிக்கும் இடத்திலிருந்து கதையைத் தொடங்கியிருந்தால் என்ன? என்று கேட்கத் தோன்றுகின்றது.

இத்தகைய கதைகள் வழமையாகவே பெண் வீட்டைவிட்டு வெளியேறுவதுடன் முடிந்து போகின்றன.அதன் பின்னர் அவள் செல்லும் வழி எது? இடம் எது? இவளைப் போல கணவனிடமிருந்து பிரிந்து சென்ற பெண்ணுக்கு அவள் அவாவி நின்ற நிம்மதியான வாழ்வு கிடைத்ததா? சமுகம் அவளுக்கு இசைவாகி நின்றதா? நாவைத் தொங்கவிட்டவாறு அலையும் மிருகங்களிடமிருந்து தன்னையும் குழந்தையையும் எப்படிக் காப்பாற்றிக் கொள்வாள்? இத்தகைய பெண்களைக் காப்பாற்றிடப் பெண்ணிய வாதிகளும் பெண்ணியம் சார்ந்த அமைப்புகளும் எத்தகைய நடவடிக்கையை எடுத்துள்ளன? துயரங்களின் பதிவுகளை மட்டுமல்ல துயரங்களுக்கான தீர்வுகளையும் அவளுக்கான நம்பிக்கைகளையும் இத்தகைய படைப்புகளினு}டாக வழங்க முடியாதா?

“வானம் ஏன் மேலே போனது?” நாட்டார் கதையை அடிப்படையாக வைத்து எழுதப் பட்டிருந்தாலும் அது சொல்லும் உண்மை எல்லாப் பெண்களுக்கும் தைரியத்தை அளிக்கிறது.
“பத்து வயசுக்கு மேல நம்மளால நிமிந்து நிற்கவே முடியுதில்லயே. அதுவரைக்கும் தான் பூமிக்கும் வானத்துக்குமான உயரம்.அதுக்கு மேல தான் அறிவும் கூடயா வளருது. ஆளும் வளருது…ஆனா நம்மளோட உண்மையான வளர்ச்சிய உணர முடியாம வானம் இப்படி வளைச்சுப் போடுறாப் போல எப்பவும் முதுகுல முட்டுதே..”
வானம் மேலே போய் விட்டாலும் இன்னும் பெண்களின் நிலைமை இப்படித்தானே உள்ளது?

தொடரும் யுத்தங்களாலும் சிறுவர்களும் பெண்களுமே அதிகம் பாதிக்கப் படுகின்றனர்.தீர்க்கமுடியா வடுக்களைச் சுமந்து வாழும் இவர்களால் சமுகமே கேள்விக்குள்ளாக்கப் படுகின்றது.யுத்தத்தில் ஒரு ஆண் கொல்லப் படும்போது அல்லது அவயவங்களை இழக்கும் போது அவன் ஒரு பெண்ணின் மகனாகவோ, சகோதரனாகவோ, கணவனாகவோ இருக்கிறான்.அவ் வேளை அவனைச் சார்ந்து வாழும் பெண்ணும் குழந்தைகளும் அநாதரவாக விடப்படுகின்றனர்.அவ்வாறே யுத்தத்துக்கும் தமக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லாத பெண்களையும் குழந்தைகளையும் குண்டுகள், நச்சு வாயுக்கள், கண்ணிவெடிகள், வல்லுறவுகள் போன்ற பல்வேறு
(ஆண் சார்ந்த)ஆயுதங்கள் சிதைக்கும் போது அவர்களுடைய முழு ஆயுளும் வீணடிக்கப் படுகின்றது.அப்பாவிகள் மீது செத்துச் செத்து வாழும் வாழ்க்கை திணிக்கப் படுகிறது.


இவ்வாறு யுத்தம் அந்தரத்தில் விட்டுச் சென்ற சிறுவன் ஒருவனின் வாழ்வை “அந்தரத்தில்” கதை சொல்கிறது.

இவரது படைப்புகள் யாவும் அன்றாட வாழ்வின் துயரங்களில் இருந்தே வெளிப் பட்டுள்ளன.செய்யப் பட்ட கதைகளாகவோ முன்னரே தயாரித்து வைத்திருக்கும் வார்ப்புகளில் ஊற்றியெடுக்கப் பட்ட கதைகளாகவோ அன்றி துயருறும் பெண்களின் வலியைச் சொல்பவையாகவே அனேக கதைகள் அமைந்துள்ளன. “தீக்குள் தீ” , “நியாயம்” , “அவளுக்கென்று” போன்ற கதைகளில் கூறப்பட்டுள்ள விடயங்கள் பலராலும் எடுத்தாளப் பட்டுள்ள விடயங்களாக இருப்பதால் அந்தக் கதைகளின் முக்கியத்துவம் குறைகின்றது.இந்தக் கதைகள் தொகுதியில் இடம்பெறுவதைத் தவிர்த்திருக்கலாம் என்று எண்ணத் தோன்றுகின்றது.சில கதைகள் குறுகி அவற்றின் மொழி இறுக்கமாகக் காணப் பட்டாலும் அவை சொல்லிச் செல்லும் விடயங்கள் மனதில் நீண்ட அதிர்வைத் தோற்றுவிக்கின்றன.

மௌனமாகவே பெண்ணின் துயரங்களைப் பார்த்துப் பார்த்து இருந்து இனியும் தாங்க முடியாமற் தானோ அந்த வானமும் தூரப் போயிற்று?

இந்தத் தொகுதியின் அட்டையும் வடிவமைப்பும் மிகவும் பின்னடைவுடன் காணப் படுகின்றது.இங்கு பிள்ளைகளுக்கான 40 பக்கப் பயிற்சிக் கொப்பிகள் கூட இதை விடவும் தரமான அட்டை மற்றும் வடிவமைப்புடன் தான் விற்பனைக்காக வருகின்றன.யுத்த நெருக்கடிக்கும் பல்வேறு தட்டுப் பாடுகளுக்கும் மத்தியில் வடக்கிலிருந்து வெளிவரும் நூல்களும் தம்மால் இயலுமான உச்ச தரத்துடனேயே வெளிவந்துள்ளன. ஆனால் அச்சுத் துறை சிறப்பாகவும் அதே வேளை மலிவாகவும் காணப் படுவதாக எமது மக்கள் கருதும் இந்தியாவில் பதிப்பிக்கப் பட்ட இந்த நூலின் அட்டையோ போட்டோ கொப்பிப் பிரதியொன்றை ஒத்திருக்கின்றது.இதன் அட்டை மற்றும் வடிவமைப்பில் இதை விடவும் நேர்த்தியைக் கையாண்டிருக்கலாம்.புத்தகக் கடலில் அல்லது நூலகத்தில் இந்தப் புத்தகத்தின் வெளித்தோற்றத்தால் இது பார்ப்போரின் கவனத்தைவிட்டும் நழுவிப் போய்விடும் அபாயம் உள்ளது.
“பனிக்குடம் பதிப்பகம்” இந்த நூலின் செய்நேர்த்தியை விட்டுக் கவனம் வழுவியதேன்?

(மறுகா-2007 இதழுக்காக எழுதப்பட்டது)

பஹீமாஜஹான்
2007.03.04

பேராசிரியர் எம்.ஏ. நுஃமான் அவர்களுடனான நேர்காணல்

(பகுதி-2)
படிமம், குறியீடு இல்லாத கவிதைகளைப் புதுக் கவிதைகளாக ஏற்றுக் கொள்ள முடியுமா?

படிமம், குறியீடு என்பன பற்றி நான் இப்போது சொன்ன விளக்கத்தின் அடிப்படையில் புதுக் கவிதைக்கு மட்டுமன்றி மரபுக் கவிதைக்கும் படிமம் அடிப்படை என்பது பெறப்படும். குறியீடும் ஒருவகைப் படிமமே என்ற வகையில் இரு வகைக் கவிதையிலும் அதுவும் ஒரு வெளிப்பாட்டு முறையாக இருக்கலாம். உவமை, உருவகம் , குறியீடு போன்ற படிம வகைகள் ஒவ்வொரு கவிதையிலும் கட்டாயம் இருக்க வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை. இவை எதுவும் இல்லாமல் நேர் படிமங்களால் மட்டுமே ஒரு நல்ல கவிதை அமைய முடியும்.



யதார்த்தவாதம் என்றால் என்ன? உதாரணம் ஒன்றைக் கூறமுடியுமா?

யதார்த்தவாதம் என்பது ஒரு கலைக் கோட்பாடு. இதை ஆங்கிலத்தில் Realism என்பர். இதைப்பற்றி மிகச் சுருக்கமாக விளக்குவது என்பது எளிதல்ல. ஆயினும், நடைமுறை வாழ்க்கையை அதன் உட்புதைந்திருக்கும் உண்மைகள் புலப்படுமாறு கலை இலக்கியப் படைப்புகளில் சித்திரித்தல் என அதன் சாராம்சத்தைக் கூறலாம். இக்கலைக் கோட்பாடு மேலைநாடுகளில் 18ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து தான் வளர்ச்சியடைந்தது. முதலாளித்துவ சமூக அமைப்பின் தோற்றத்துக்கும் இக்கலைக் கோட்பாட்டின் உருவாக்கத்துக்கும் இடையே ஒரு தொடர்பு இருப்பது இன்று பொதுவாக ஒப்புக் கொள்ளப்படுகிறது. நவீன புனைகதை இலக்கிய வடிவங்களான நாவல், சிறுகதைகளிலேயே இது முதல் முதல் வெளிப்பட்டது. டால்ஸ்டாய், தாத்தாவேஸ்கி, மாக்ஸிம் கார்க்கி போன்ற ரஷ்ய நாவலாசிரியர்களின் படைப்புகளில் இக்கோட்பாடு உச்சநிலை அடைந்தது என்பர். கவிதையில் யதார்த்தவாதத்தின் செல்வாக்கு ஒப்பீட்டளவில் மிகவும் குறைவாகும். தமிழில் மஹாகவியின் 'சடங்கு', 'கோடை', 'ஒரு சாதாரண மனிதனின் சரித்திரம்', 'நீலாவணனின் பாவம் வாத்தியார்', என்னுடைய 'நிலம் எனும் நல்லாள்' போன்ற கவிதைகளை யதார்த்தவாதக் கவிதைக்கு உதாரணமாகக் காட்டலாம்.




இயற்பண்புவாதம் என்றால் என்ன? உதாரணத்துக்கு ஒரு கவிதையைச் சொல்வீர்களா?


யதார்த்தவாதம் போல் இதுவும் ஒரு கலை இலக்கிய கோட்பாடு தான். ஆங்கிலத்தில் இதனை Naturalism என்பர். நடைமுறை வாழ்க்கையை அப்படியே உளளது உள்ளபடி சித்திரிப்பதை இது குறிக்கும். பிரான்ஸிய நாவலாசிரியர் எமிலி ஜோலாவின் நாவல்களை இயற்பண்புவாதத்துக்குச் சிறந்த உதாரணங்களாக மேலை நாட்டு விமர்சகர்கள் கூறுவர். எனினும், யதார்த்தவாதத்துக்கும் இயற்பண்பு வாதத்துக்கும் இடையே உள்ள இடைவெளி மிகவும் குறுகியது அல்லது பெரிதும் கற்பிதமானது என்றே எனக்குத் தோன்றுகின்றது. எந்த ஒரு படைப்பாளியும் உள்ளதை உள்ளவாறே சித்திரிப்பது என்பது சாத்தியமல்ல. புகைப்படத்தில் கூட இது சாத்தியமில்லை. எனினும் ஒரு வாழ்க்கை நிலைமையைச் சித்திரிக்கும் ஒரு படைப்பாளி இந்த நிலைமை ஏன் இவ்வாறு இருக்கின்றது? இதற்கான காரணிகள் யாவை? போன்ற கேள்விகளை எழுப்பி அதற்கு விடை காணக் கூடிய முறையில் ஒரு படைப்பை உருவாக்க முடியும். இதே வாழ்க்கை நிலைமைகளைச் சித்திரிக்கும் பிறிதொரு படைப்பாளி இது இவ்வாறு தான் இருக்கும், இது இவ்வாறு இருப்பதுதான் இயற்கையானது என வலியுறுத்தும் வகையில் அப்படைப்பை உருவாக்க முடியும். இந்த வேறுபாட்டை யதார்த்தவாதத்துக்கும் இயற்பண்புவாதத்துக்கும் இடையிலான வேறுபாடாகக் குறிப்பிடலாம். எனினும், இந்த வேறுபாடு நிலையானதல்ல. வாசகனின் வாசிப்பை- புரிதலைப் பொறுத்து மாறுபடக் கூடும். உதாரணமாக, ஒரு இயற்பண்புவாத நாவல் என்று கூறப்படுவதை ஒரு வாசகன் யதார்த்தவாத நாவலாக வாசிக்க முடியும். அதாவது ஒரு யதார்த்த நாவல் என்று கூறப்படுவதை ஒரு வாசகன் இயற்பண்புவாத நாவலாக வாசிக்க முடியும். உதாரணமாக, புதுமைப்பித்தனின் பொன்னகரம், ஒருநாள் கழிந்தது ஆகிய சிறுகதைகளை இரு வகைகளிலும் ஒருவர் வாசிக்க முடியும். இதனால் தான் இவ்விரு கொள்கைகளுக்குமிடையே உள்ள இடைவெளி மிகவும் குறுகியது என்றேன். கவிதையில் இயற்பண்புவாதத்துக்கு உதாரணம் தேடுவது சிரமம். எனினும், நீலாவணனின் 'வேளாண்மை' ஒரு பொருத்தமான உதாரணமாகத் தோன்றுகின்றது. அதையே யதார்த்தவாதக் கவிதைக்கும் உதாரணமாகக் கூறுவேன்.



கற்பனாவாதம் என்றால் என்ன? இத்தகைய கவிதையொன்றைச் சொல்வீர்களா?


Romanticism எனும் ஆங்கிலப் பதத்துக்கு நிகராகப் பயன்படுத்தப்படும் தமிழ்ப் பதம் இது. இதனை யதார்த்தவாதத்துக்கு எதிர்நிலையானது எனலாம். நடைமுறை யதார்த்தத்தில் இருந்து விலகி, மிகைப்படுத்தப் பட்ட, முற்றிலும் புனைவியல் பாங்கான கலை முறையை இது குறிக்கும். ஐரோப்பாவில் 19ம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் தோன்றிய ஒரு கலைக் கோட்பாடு இது. சிந்தனையை விட உணர்ச்சியையும், மனிதனால் உண்டாக்கப்பட்டவற்றையும் விட இயற்கை வனப்பையும் இக்கலைக் கோட்பாடு முதன்மைப் டுத்துகிறது. அழகை ஆராதித்தல் இதன் முக்கிய அம்சமாகும். ஏனைய இலக்கிய வடிவங்களைவிட கவிதையில் இதன் ஆதிக்கம் அதிகமாகும். வில்லியம் வேட்ஷ்வேத், வால்ட்விட்மன்,ஷெல்லி, கீற்ஸ் ஆகியோர் பிரசித்தி பெற்ற ஆங்கிலக் கற்பனாவாதக் கவிஞர்களாவர். தமிழில் பாரதியிலும் பாரதிதாசனிலும் அவருடைய வாரிசுகளிடத்திலும் கற்பனாவாத்ததின் செல்வாக்கைக் காணலாம். பாரதிதாசனின் அழகின் சிரிப்பு தொகுதியிலுள்ள கவிதைகள் எல்லாமே கற்பனாவாதக் கவிதைகளுக்கு நல்ல உதாரணங்களாகும்.


இதில் எதை அல்லது எவற்றைத் தற்போதைய இலங்கைக் கவிஞர்கள் கையாள்கிறார்கள்?

இதில் ஒன்றைத் தனித்துக் குறிப்பிட முடியாது. கவிதையைப் பொறுத்த வரை இன்று இவையெல்லாம் தனித்தனிக் கோட்பாடுகளாகச் செயற்படுவதாகக் கூறமுடியவில்லை. இவை எல்லாவற்றின் செல்வாக்கும் வெவ்வேறு அளவில் கவிஞர்களிடத்தில் செயற்படுவதாகத் தான் தோன்றுகின்றது. கற்பனாவாதம், யதார்த்தவாதம் ஆகியவற்றின் கலவையைப் பல கவிஞர்களின் கவிதைகளில் காண முடிகிறது. சோலைக்கிளியின் கவிதைகளை உதாரணமாகக் குறிப்பிடலாம்.


தலித் என்பது எந்த மொழியிலிருந்து வந்த சொல்? தலித் இலக்கியம் என்றால் என்ன?

இது மராட்டி மொழிச் சொல் என்று நினைக்கிறேன். ஒடுக்கப்பட்டவர்கள், குறிப்பாக சாதிகாரணமாக ஒடுக்கப்பட்டவர்களைச் சுட்ட இச் சொல் பயன்படுத்தப்படுகிறது. தலித் இலக்கியம் என்பது சாதி காரணமாகத் தாழ்த்தப்பட்ட, ஒடுக்கப்பட்ட மக்களைப் பற்றிய, அவர்களின் விமோசனம், விடுதலை பற்றிய இலக்கியமாகும். கடந்த பத்துப் பதினைந்து ஆண்டுகளில் இந்திய மொழிகள் பலவற்றில் தலித் இலக்கியம் பெருவளர்ச்சி பெற்றள்ளது.



இலங்கையில் தலித் இலக்கியத்தில் உள்ளடக்கக் கூடிய படைப்புகள் உள்ளனவா?

நிறைய உள்ளன. இந்தியாவில் தலித் இலக்கியம் என்ற சொல் பிரபலமாக முன்னரே, 1950 களின் பிற்பகுதியிலிருந்து இலங்கையில் இத்தகைய இலக்கியங்கள், நாவல்கள், சிறுகதைகள், கவிதைகள், நாடகங்கள் என்பன படைக்கப்பட்டுள்ளன. ஆயினும், அவை தலித் இயக்கியம் என அழைக்கப்படவில்லை.பொதுவாக, முற்போக்கு இலக்கியம் என்றே அழைக்கப் பட்டன.கே.டானியல், டொமினிக் ஜீவா, செ.கணேசலிங்கம்,தெணியான் போன்ற பலர் இத்தகைய இலக்கியங்களைப் படைத்துள்ளனர்.



ஈழத்து இலக்கியத்தில் பஞ்சமர் இலக்கியம் பற்றிப் பேசப்படுகிறதே, இதைப்பற்றிச் சற்று விளக்க முடியுமா?

தலித் இலக்கியம், பஞ்சமர் இலக்கியம் இரண்டும் ஒன்று தான். பஞ்சமர் என்பது, தலித் என்பது போல் சாதி காரணமாகத் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகப் பிரிவினரைச் சுட்டும் ஒரு யாழ்ப்பாண வழக்குச் சொல்லாகும். யாழ்ப்பாணத்தில் இலங்கையின் ஏனைய தமிழ்ப் பிரதேசங்களை விட சாதிப் பாகுபாடும் சாதி ஒடுக்கு முறையும் அதிகம். அவ்வகையில் யாழ்ப்பாணப் பிரதேசத்திலேயே இத்தகைய இலக்கியங்கள் அதிகம் எழுந்தன.



தற்கால யுத்த சூழ்நிலையில் ஈழத்து இலக்கியம் ஒரு புதிய பரிமாணம் பெற்றுள்ளதாகப்பொதுவாக உணரப்பட்டுள்ளது. இந்த மாற்றம் இலக்கிய உலகில் ஈழத்து இலக்கியத்துக்கு எத்தகைய இடத்தைப் பெற்றுத் தரும் என நீங்கள் கருதுகிறீர்கள்?

கடந்த சுமார் இருபது தசாப்தங்களில் ஈழத்து இலக்கியம் ஒரு புதிய பரிமாணம் பெற்றுள்ளது என்பது உண்மைதான்.இன முரண்பாடும் யுத்தமும் தொடரும் சூழலில் சமூக ரீதியான அடக்கு முறை தீவிரமடைவதும், தனி மனித சுதந்திரம், ஜனநாயகம், மனித உரிமைகள் எனபன தீவிரமாகப் பாதிக்கப்படுவதும் தொடர்ச்சியாக நிகழும்போது இலக்கியம் இந்த நிலைமைகளுக்கு எதிராகக் குரல் கொடுப்பது தவிர்க்க முடியாதது. உலகமெங்கும் இத்தகைய சூழல் நிலவும் நாடுகளிலெல்லாம் இதனைக் காண்கிறோம். இதற்கு இலங்கை விலக்கல்ல. சமூக அடக்குமுறைக்கு எதிராகவும் , தனி மனித சுதந்திரம், ஜனநாயகம், மனித உரிமைகள் என்பன மீறப்படுவதற்கு எதிராகவும் குரல்கொடுக்கும் இத்தகைய இலக்கியத்தை எதிர்ப்பு இலக்கியம் (Protest literature) என அழைப்பர். மூன்றாம் உலக நாடுகளான ஆசிய, ஆபிரிக்க, லத்தீன் அமெரிக்க நாடுகள் பலவற்றின் இன்றைய இலக்கியம் பெரிதும் எதிர்ப்பு இலக்கியமேயாகும். பலஸ்தீன இலக்கியம் இதற்கு நல்ல உதாரணமாகும். இன்றைய ஈழத்து இலக்கியம் இந்த நெறியிலேயே செல்கின்றது.

மூன்றாம் உலகின் எதிர்ப்பு இலக்கியத்தில் ஈழத்து இலக்கியத்துக்கும் குறிப்பாகக் கவிதை இலக்கியத்துக்கு ஒரு முக்கிய இடம் இருக்கும் என்றே கருதுகிறேன்.


இலக்கிய உலகில் 'நவீனத்துவம்' என்ற குறிப்பிடுகிறார்களே, நவீனத்துவம் என்பது பற்றி விளக்குவீர்களா?

தமிழ் இலக்கிய உலகில் நவீனத்துவம் என்ற சொல் ஒரு திட்டவட்டமான பொருளில் பயன்படுத்தப்படுவதாகச் சொல்ல முடியாது. ஆங்கிலத்தில் Modernity, Modernism ஆகிய சொற்கள் வழக்கில் உள்ளன.இவை இரண்டும் பொருளில் வேறுபட்டவை. Modernity என்பது தற்காலத்துக்குரியது, புதுமையானது, பாரம்பரிய மரபு வழியிலிருந்து வேறுபட்டது என்ற பொருள் தரும். இதனை நவீனத்துவம் எனலாம். Modernism என்பது இந்த நூற்றாண்டின் முன் அரைவாசியில், குறிப்பாக இரண்டு உலக யுத்தங்களுக்கும் இடைப்பட்ட காலப்பகுதியில் மேற்கு நாடுகளில் தோன்றிய ஒரு கலாசாரக் கொள்கையாகும். கட்டடக் கலை, சிற்பம், ஓவியம், இசை, இலக்கியம் போன்ற துறைகளில் புதிய வெளிப்பாடடு வடிவங்களைத் தேடிய, அவற்றைத் தத்துவ ரீதியாக நியாயப் படுத்திய ஒரு கலாசாரக் கொள்கையாக நாம் இதனை விளக்கலாம். இக் கொள்கையை நவீனவாதம் எனத் தமிழில் கூறுவது பொருத்தமாகும். ஆயினும், நவீனத்துவம் என்ற சொல்லாலேயே இவ்விரண்டையும் நாம் சுட்டுகிறோம். அதனால் சில மயக்கங்கள் ஏற்பட வாய்ப்பு உள்ளன. நவீனவாதம், நவீனத்துவம் என்பவற்றுக்கிடையே உறவு உண்டு எனினும் இவை இரண்டும் வேறுபட்டவை.

மேற்கு நாடுகளில் நவீனத்துவம் கைத்தொழிற் புரட்சியோடு ஆரம்பிக்கின்றது. கைத்தொழிற் புரட்சி பாரம்பரிய நிலப் பிரபுத்துவ சமூக அமைப்பைப் பெரிதும் மாற்றியமைத்தது. சந்தைப் பொருளாதாரத்தை மையமாகக் கொண்ட முதலாளித்துவ சமூக அமைப்பை உருவாக்கியது. அரசியல், நீதித்துறை, ஒழுக்கவியல், தத்துவம் ஆகியவற்றில் இது பெரு மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தது. கலை இலக்கியத் துறைகளிலும் புதிய பொருள், புதிய வடிவங்கள் என்பன தோன்றின. இவை பழைய மரபுகளிலிருந்து (Tradition) பெருமளவு மாற்றமடைந்த நவீனத்துவத்தின் சில முக்கிய அம்சங்களாகும். தமிழில் 19ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து நவீனத்துவத்தின் அம்சங்கள் வெளிப்படத் தொடங்கின. ஆங்கிலேயர் இங்கு அறிமுகப்படுத்திய முதலாளித்துவ உற்பத்தி முறையின் விளைவுகளே இவை. இலக்கியத் துறையில் நவீனத்துவத்தின் வெளிப்பாடாக 19ம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் நாவல்கள் தோன்றின.பாரதியின் வருகையோடு கவிதையில் நவீனத்துவம் அறிமுகமாகியது. அதே காலப் பகுதியில் சிறுகதை இலக்கியம் தோன்றியது. கலை இலக்கியத்தில் யதார்த்தவாதம் நவீனத்துவத்தின் ஒரு முக்கிய அம்சமாகும்.

இரண்டு உலக யுத்தங்களுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் மேலைத் தேய முதலாளித்துவ சமூகங்களில் ஏற்பட்ட துரித வளர்ச்சியும் சிக்கல்களும் கலை இலக்கியத்தில் நவீனவாதச் சிந்தனைகளைத் தோற்றுவித்தன. யதார்த்தவாதப் போக்கிலிருந்து வேறுபட்ட imagism, cubism, surrealism போன்ற கலைமுறைகள் தோன்றின. நவீன ஓவியம் (modern art), புதுக்கவிதை (new poetry) போன்றவையும் நவீனவாதத்தின் வெளிப்பாடுகளேயாகும். கடந்த கால் நூற்றாண்டுக்குச் சற்று அதிகமான காலப்பகுதியில் மேற்குலகில் பண்பாட்டுத் துறையில் பின்னவீனவாதம் (Post Modernism) பற்றிப் பேசப்படுகின்றது. கடந்த சில ஆண்டுகளாகத் தமிழிலும் இதன் தாக்கத்தைக் காண்கிறோம்.



பின்னவீனவாதத்தின் முனைப்பான அம்சங்கள் எவை எனக்கூறுவீர்களா?

பின்னவீனவாதம் அலசியல், தத்துவம், பண்பாடு போன்ற பல துறைகளிலும் இதுவரை வலுவுடன் விளங்கிய கொள்கைகள் எல்லாவற்றையும் கேள்விக்கிடமாக்குகின்றது. உலகளாவிய கொள்கைகள் என்று எவையும் இருக்க முடியாது எனக் கூறுகின்றது. அவற்றையெல்லாம் பெருங்கதையாடல் (Mata narative) என்று நிராகரித்து விடுகின்றது. குழுத் தனித்துவத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றது. இலக்கியத் துறையில் பிரதிக் கோட்பாடடுக்கு முதன்மை கொடுக்கின்றது. இலக்கிய ஆசிரியரின் முக்கியத்துவத்தை நிராகரிக்கின்றது. ஆசிரியனின் மரணத்தை றோலன் பார்த் என்ற பிரான்சிய பின்னவீனச் சிந்தனையாளர் முதன் முதல் அறிவித்தார். ஒரு படைப்பு உருவாகிய பின் ஆசிரியரனின் ஆளுமைக்கு அங்கு இடமில்லை என்பது இதன் பொருள். வாசகனே இங்கு முக்கியத்தவம் பெறுகிறான். ஒரு இலக்கியப் பிரதியைப் படித்து வாசகன் என்ன பொருள் கொள்கின்றானோ அதுவே அப்பிரதியின் பொருள். அவ்வகையில்
ஒரு பிரதிக்குத் திட்டவட்டமான பொருள் ஒன்று இருக்க முடியாது. ஒவ்வொரு வாசகனும் ஒரே பிரதியைப் படித்து வெவ்வேறு பொருள் கொள்ள முடியும். ஆகவே, ஒரு பிரதியின் பொருள் முடிவற்றது என்றெல்லாம் பின்னவீனவாதம் கூறுகின்றது. பின்னவீனவாதத்தைப் பொறுத்த வரை கம்பராமாயணமும், கல்கியின் சிறுகதை ஒன்றும், ஒரு காதல் கடிதமும், ஒரு சிறு துண்டுப் பிரசுரமும் பிரதிதான். பிரதி என்ற வகையில் இவை தம்முள் சமமானவை. அவ்வகையில், இலக்கியத் தரம், இலக்கிய மேன்மை என்பவற்றுக்குப் பின்னவீன விமர்சனத்தில் இடம் இல்லை எனலாம். ஜனரஞ்சக இலக்கியம், உயர் இலக்கியம் என்ற வேறுபாட்டைப் பின்னவீனவாதம் கடந்த செல்கின்றது.



இலங்கைப் படைப்புகளின் உணர்வுத் தளம் சுய அனுபவங்களைக் கூற விளைவதாகவே பொதுவாகக் காணப்படுகின்றது.இதனால் இலக்கியம் நவீனத்துவம் பெற முடியுமா?

சுய அனுபவங்களை வெளிப்படுத்துவதன் மூலம் மனித அனுபவத்தின் அர்த்தத்தைக் காண விளைவது உயர்ந்த கலையின் முக்கிய பண்பாகக் கொள்ளலாம். இது நவீனத்துவத்தின் முக்கிய அம்சமே. ஆனால், நீங்கள் சொல்வது போல் இலங்கைப் படைப்புகளின் இதுவே பிரதான போக்கு என்று எனக்கத் தோன்றவில்லை.இங்கு சுய அனுபவங்களை விட கருத்துக்களை அல்லது கொள்கைகளை முதன்மைப் படுத்தும் போக்கே முனைப்பாகத் தெரிகின்றது.


இலக்கியம் நவீனத்துவம் பெற வேண்டுமாயின் எத்தகைய உத்திகளைப் பயன்படுத்தலாம்?

நவீனத்துவம் உத்தியில் மட்டும் தங்கியிருக்கவில்லை. உள்ளடக்கமே பிரதானமானது. உள்ளடக்கம் காலத்தைப் பிரதிபலிப்பதாக, அதாவது நம் காலத்துககுரியதாக இருத்தல் நவீன இலக்கியத்தின் பிரதான பண்பாகும். இன்றைய மனிதர், இன்றைய வாழ்க்கை, இன்றைய நடைமுறை ஆகியவற்றை இன்றைய நோக்கு நிலையில் அணுகுவது முக்கியமானது. தற்காலத்தில் எழுதப்படுவதனாலேயே ஒரு இலக்கியம் தற்காலத்துக்குரியது, நவீனமானது ஆகாது. அதில் தற்காலத்தின் குரல் கேட்க வேண்டும். உதாரணமாக, பாரதியின் கவிதைகளை எடுத்துக் கொள்ளலாம். பெரும்பாலான பாரதியின் கவிதைகளில் இந்த நூற்றாண்டின் குரலைக் கேட்கிறோம். பாஞ்சாலி சபதம் மகாபாரதத்தி்ல் இருந்து எடுக்கப் பட்ட பழைய கதையே. ஆனாலும் அதில் கூட அடிமைப்பட்ட இந்தியாவின், அடிமைப்பட்ட பெண்களின் குரலையே கேட்கின்றோம். அதனாலேயே பாரதி நவீன கவிஞன் ஆகிறான். அவன் கையாண்ட பாட்டு வடிவங்கள் பெரும்பாலும் பழையவை. ஆனால், பொருள் புதிது, சுவை புதிது, சொற்புதிது.

அதனாலேயே அவனது கவிதைகள் நவ கவிதை அதாவது நவீன கவிதை எனப்படுகின்றன.உத்திகள் ஒவ்வொரு இலக்கிய வடிவத்துக்கும் ஏற்ப வேறுபடலாம்.படைப்பாளியின் நோக்கமும் தேவையுமே அதைத் தீர்மானிக்கும்.


தற்கால இளம் படைப்பாளிகளுக்குக் குறிப்பாக கவிதை எழுதுவோருக்கு என்ன கூற விரும்புகிறீர்கள்?

வாசிப்பையே நான் அதிகம் வலியுறுத்துவேன். நமது பெரும்பாலான இளம்படைப்பாளிகள், கவிஞர்கள் அதிகம் வாசிப்பதில்லை. பரந்துபட்ட வாசிப்பு நம் அனுபவத்தை அகலப்படுத்தும். இலக்கிய வடிவங்களிலும் மொழியிலும் ஆழ்ந்த பயிற்சியைத் தரும். இத்தகைய இலக்கியத் தாடனமும் மொழிப் பயிற்சியும் இல்லாமல் சிறந்த இலக்கியங்களைப் படைப்பது மிகவும் அரிது. கவிதை எழுதுபவர்களுக்கு பழைய கவிதைகளிலும் புதிய கவிதைகளிலும் பரந்த வாசிப்பு அவசியமாகும். பிறமொழிக் கவிதைகள்படிக்க முடிந்தால் இன்னும் பயனுடையது.மொழிதான் இலக்கியத்தின் கருவி. தன் கருவி பற்றிய அறிவும் அதை லாவகமாகக் கையாளும் திறனும் இல்லாமல் ஒருவர் இலக்கியம் படைக்க முடியாது. இன்று கவிதை என வருகின்ற அனேகமான ஆக்கங்கள் இதனையே நிரூபிக்கின்றன.

(இந்நேர்காணலை ஒருங்கிணைத்துத் தந்த பிரதி அதிபர் ஏ.ஆதம் லெவ்வை அவர்களுக்கும், துணைபுரிந்த திருமதி நுஃமான் அவர்களுக்கும் மனமார்ந்த நன்றிகள்)